zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… … Słownik języka polskiego
zbuntować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować się – zbuntować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} w sytuacji gdy ktoś jest podporządkowany, uzależniony od kogoś, czegoś: swoim zachowaniem, słowami wyrażać sprzeciw, niezadowolenie, nie zgadzać się z kimś, z czymś, nie godzić się na coś; wszczynać bunt :{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
zrewoltować — dk IV, zrewoltowaćtuję, zrewoltowaćtujesz, zrewoltowaćtuj, zrewoltowaćował, zrewoltowaćowany «dokonać rewolty; podburzyć, zbuntować» Zrewoltowany lud wyszedł na ulicę. przen. Zrewoltować sztukę. zrewoltować się «wzburzyć, zbuntować się» … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 … Słownik frazeologiczny
dąb — m IV, D. dębu, Ms. dębie; lm M. dęby 1. «Quercus, drzewo z rodziny bukowatych, o rozłożystych konarach, grubej, popękanej korze, ścisłej, twardej masie drzewnej, mające owoce żołędzie; występuje w kilku gatunkach przeważnie w północnej strefie… … Słownik języka polskiego
napuścić — dk VIa, napuścićpuszczę, napuścićpuścisz, napuścićpuść, napuścićpuścił, napuścićpuszczony napuszczać ndk I, napuścićam, napuścićasz, napuścićają, napuścićaj, napuścićał, napuścićany 1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś;… … Słownik języka polskiego
podbechtać — dk I, podbechtaćam, podbechtaćasz, podbechtaćają, podbechtaćaj, podbechtaćał, podbechtaćany podbechtywać ndk VIIIa, podbechtaćtuję, podbechtaćtujesz, podbechtaćtuj, podbechtaćywał, podbechtaćywany, pot. «zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś,… … Słownik języka polskiego
